χρυσοφτερνιστηράτος

-η, -ον, Μ

αυτός που έχει χρυσούς πτερνιστήρες, χρυσά σπιρούνια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + φτερνιστήρα «σπιρούνι» + κατάλ. -άτος (πρβλ. κονταρ-άτος)].